METAMORFOZA SZAFKI RTV Z PRL-U, CZYLI KLASYCZNA RENOWACJA VERSUS AUTORSKA PRZERÓBKA

25.5.20 Pani to potrafi 12 Comments

PROLOG

Od paru lat, nieprzerwalnie, trwa moda na meble z epoki zwanej potocznie PRL-em. Odkryliśmy je na nowo i pokochaliśmy za trwałość materiałów (przetrwały już prawie 50 lat!), solidne rzemiosło i ponadczasowy design. Ponadto meble te, projektowane były do małych mieszkań, a w tej materii niewiele się zmieniło, wciąż większość z nas dysponuje około 50-60 m2 do zagospodarowania.

OGLĘDZINY PACJENTA

Chociaż meble te, trzymają się nieźle, ciężko kupić taki w idealnym stanie, zwłaszcza gdy chcemy kupić w niskiej cenie. Często wybieramy te uszkodzone, nadgryzione zębem czasu. I wtedy musimy podjąć decyzję - odrestaurować, przywracając pierwotne piękno, czy przerobić? Tak też było w naszym przypadku. Szafka RTV trafiła do naszej pracowni już dużo wcześniej i czekała na przypływ weny twórczej i czasu. Szafka była w paru miejscach uszkodzona, odłupany fornir, mocne zarysowania a najgorszy w tym wszystkim był jej blat. Jak zawsze w takich przypadkach są dwie drogi postępowania: klasyczna renowacja versus autorska przeróbka. W tej walce zwyciężyła jednym szybkim spojrzeniem - autorska przeróbka.

POMYSŁ

Każdy, kto nas zna wie, ze najbardziej lubimy przy przerabianiu mebli, zabawy optyczne w tym czarno-białe. Tak było i tym razem. W głowie miałam wzór, który już od dość dawna chciałam zrealizować. Wzór zakładał pomalowanie frontu z uwzględnieniem naturalnego forniru, który miał być jego częścią. UWAGA: Jeżeli wymyślicie sobie jakiś skomplikowany wzór, warto go wcześniej rozrysować w skali i sprawdzić jak będzie wyglądał.

POCZĄTKI

Początki są zawsze takie same. Mycie mebla szarym mydłem. Naprawa ubytków szpachlą i podklejanie odchodzącego forniru.

UWAGA: Jeżeli macie odklejony fornir, można spróbować przykleić go za pomocą żelazka. Jeżeli wcześniej nikt nie próbował tego naprawić klejem, to żelazko załatwi sprawę. W naszym przypadku nie było to możliwe, więc i u nas klej do drewna poszedł w ruch.

Po podklejeniu i wypełnieniu ubytków szpachlą, szlifowanie i matowienie tych powierzchni, które mają być pomalowane. Na koniec odpylamy wszystko wilgotną ściereczką.

MALOWANIE SZAFKI

PART. 1 - WYKLEJANIE TAŚMĄ

Wzór miał być trójkolorowy: czarny, biały i „drewniany”. Najpierw wykleiłyśmy obszar wzoru i pomalowałyśmy resztę frontu oraz blat, na czarno.

Następnie, przeznaczoną powierzchnię na wzór trzeba wykleić taśmą. Raz przy razie i parę razy po skosie. Robimy to dlatego, żeby taśma stworzyła mocną bazę do wycinania wzoru. Po naklejeniu całość taśmy dociskamy by dobrze przylegała.

PART. 2 - RYSOWANIE I WYCINANIE WZORU

Na wyklejonej powierzchni wyrysowałyśmy wzór. że by nic nam się nie pomyliło, na taśmie to co miało być czarne zamalowałam flamastrem. Teraz za pomocą ostrego nożyka i metalowej linijki wycięłam zamalowane partie wzoru.

PART. 3 - MALOWANIE WZORU

Wycięte partie taśmy pomalowałam za pomocą czarnej farby. Wybrałyśmy szybkoschnąca emalię do drewna. Ze względu na małą powierzchnię, do malowania użyłam pędzelka.

PART. 4 - WYCINANIE I MALOWANIE C.D.

Kiedy farba wyschła, pomalowane fragmenty trzeba zakleić taśmą, ponownie dociąć za pomocą nożyka i odsłonić części, które miały być pomalowane na biało. Taśmę dociskamy mocno i malujemy za pomocą pędzelka. Farba, której użyłyśmy to emalia do drewna w kolorze białym. Po wyschnięciu zdejmujemy resztki taśmy. Jeżeli wszystko poszło dobrze, naszym oczom powinien ukazać się trójwymiarowy wzór.

WYKOŃCZENIE

Już na samym końcu, brzeg blatu pozłociłam za pomocą „goldfinger’a”, a drewniane części zostały przetarte woskiem. Jeszcze tylko wystarczyło wkręcić wybrane gałki i szafka była gotowa.